belki O'nu da çok acıtmışlardır da,belki o da acıtmak istiyordur.
belki O'nu da çok acıtmışlardır da,belki o da acıtmak istemiyordur.
belki O'nu da çok acıtmışlardır da,o acıtmak istemeyerek acıtıyordur.
belki O çok acıyordur, acırken acıtıyordur.
belki O çok acıyordur, acırken acıtmak istiyordur.
belki O çok acıyordur, acırken acıtmak istemiyordur.
belki O lanetin tekidir, şu an ben umrunda değilimdir. Ne acısı vardır ne acıtası, Allah ne verdiyse yaşayıp gidiyordur.
Ki kuvvetle muhtemel böyle.
Böyle yani napalım. Değiştirilecek bir şey yok.

ps:ağzımda 2 yara çıktı. Demedim mi? Demedim miiii?
kusan:

4 yorum:

Adsız dedi ki...

Bırak beni boğulayım ihtimaller denizinde...

28 Temmuz, 2009
sapozhkelekh dedi ki...

hep bir umut ya insanın içinde, olmayacağını bilse de bilmese de...

28 Temmuz, 2009
kevaşe dedi ki...

inanmak var sapozhkelekh, umut yok. bilmek var ümit etmek yok. ümit, umut, kelime olarak bile nasıl pasif, nasıl müdehalesiz, nasıl çekimserler. dilim de bünyem de sevmiyor, ne kelime hallerini, ne içten gelenlerini. inanıyor ve biliyorsam yaşıyorum. bilmediklerim, inanmadıklarım zaten benim olmuyor. böyle.

28 Temmuz, 2009
sapozhkelekh dedi ki...

umutlanmak zorundayım. Bilemiyorum çünkü ve bilemediğim için pes edemem. Bu vazgeçmek olur.
Vazgeçmezsem de benim olmayacak, bunu biliyorum. Ama yetmiyor. Tıkanıyor bir yerde.
anlatabildim mi?
anlatamadım.
anlatamam ki :/

28 Temmuz, 2009

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)