Ağzı Bozuk Aşk Mektubu

İçim küfürlerle dolu. Ana-bacı düz giderim kimse "dur" diyemez, "dur" diyene de düz giderim. Kimse bişey diyemez. "Dünyanın ta amına koyayım" diyerek kısa kesmek istemiyorum. Hakeden herkese tek tek bağıra bağıra hakettiği küfürü etmek istiyorum.
Kesin ağzımın içinde yaralar çıkıacak stresten. Çünkü, bi kitapta okumuştum; ağız içi yaraları içimizde tuttuğumuz kötü sözcükler dolayı olurmuş. Ağzımıza kadar gelip ağızımızdan çıkamadığı için orda oturur bizi sinir edermiş. Sinirler de yara olarak dışavurum gösterirmiş.
Çok süper günlerim de geçmiyor değil. Nankörlük etmek istemem. Ama "Temmuz ayını sikeyim ulan. Ağustoslar kovalasın seni" demek istiyorum mesela. Ama temmuzda ben doğdum, o yönden seviyorum da biraz biraz. Ağustos gelince ona da küfür edecekmişim gibi geliyor. O da sinirimi bozacak bir takım günlere sahip çünkü. Sonra Facebook'a da küfürlerim var. "Orospunun evladı" demek istiyorum mesela. "Senin aracı olduğun arkadaşlıkların amına koyim lan" demek istiyorum. Sen kimsin ki aracılığın ne olsun şerefsiz pezevenk" diye yüzüne tüküresim geliyor.

Buraya yazıyorum gibi görünüyor ama hala kimseye bişey söyleyemiyorum.

"Ulan hayat senin ta amına koyayım lan" demek istiyorum. "benim dokunmaya kıyamadığım, elimi süremediğim, gözüne bakamadığım insanları amına koydumunun hobbitleri, elin puştları sikiyor, sen de onların ağzını kır be hayat. Kır da bi boka yara" demek istiyorum. Bak bunu diyorum da her sabah.Evet. Şimdi rahatladım biraz sanırım.
Ama hayat beni götüne takmıyor biliyorum. "Yaşa, sürün, gör" diyor. "peki " diyorum.

Sevgili hayat sana ayrıca teşekkür de ediyorum. İyi ki varsın amına koyim. Yine de güzel şeyler de var, güzel yaşanmışlıklar da var. Hatta yaşanacak güzel şeyler...
İbnesin mibnesin ama hakkını veriyorsun. Ulan hakkaten hayvansın aslında, puştsun. Seni de skeyim, kahrolasıca kahpe.

aaaaaaaaaaaaaaaaaaayh. Beynimi siktim kendi kendime sabah sabah. Boşaldı biraz içim.
hıh!