Ölsen üzülmem...

Fotoğraflarına gülüyor hatta belki dalga geçiyorken...

Seni önemesediğim günleri geride bırakmışken...

Bir de baktım, senin için önemli olsa de benim için sadece bir insan olmaktan öteye geçemeyen bir kişi ,sana benim taktığım isimle sesleniyor.

Ne yalan söyleyeyim, içim acıdı, kan beynime sıçradı. Bir tuhaf oldum işte. Çünkü...

Çünküsü yok. Ben sana o ismi takmışken sen de bana bir lakap takmıştın. Liseli kızların tribinde değilim yanlış anlama ama şaşkınım işte. Şimdi yanımda olsan tekmelerdim seni, buna eminim..

ama çk değil2-3 saat aklımda kalacak bu. Unutacağım yarına varmadan.

Ama hala beni sinir edebiliyorsun uzaktan uzağa...

He bu arada nerelerdesin, öldün mü?

Şimdi bir önceki cümleyi yazdım ya,ölsen üzülmem. Bunu anladım. Beni duyarsın o zaman, dinlersin. Duymak zorunda kalırsın.

Ben de dualar ederim sana, "Allah'ım affet onu, o daha bir çocuk" derim. "Balık olmuş ama büyümeden yenmiş" derim.

Çünkü öylesin. Şimdi yüzüne söylesem bunu, " bu benim seçimim" dersin. Ama bilmezsin, bu senin seçimin değil, senin seçtiğin arkadaşlarının seçimi. Bugün seni balığı yapanlar yarın kasesi de yapacak. Ama sen mutlusun.

Çünkü sen her zaman böyleydin. Bir sığıntı...

Birileri seni sevsin,ama sen onlara aşık ol, tap hatta.

ve acılar çek, kırık bak,ağla, ağlamazsan öl hatta...

Şiirler yaz, yazılar döktür kırık kalbinden..

Evet evet, bir kez daha düşündüm ve eminim...

Ölsen üzülmem.

Lütfen öl...

Benim olamadığın için, kötülerin olduğun için.

Sen de artık kötü olduğun için.

Tüm kötülerin ölmesi dahilinde kaldığın için.

Bu yazıyı yazdırdığın için...

Ölsen üzülmem.