Bazı insanlar var hayatımda ki olmasını hiç istemiyorum. "Senle konuşmak istemiyorum, çık git hayatımdan" da denmiyor. Trip yapılıyor, aranmıyor, sorulmuyor,sorularına kısa ve olumsuz cevaplar veriliyor.. Ama yok, arsız insanlar anlamıyor...
Böyle olmadığımı düşünüyorum ve şükrediyorum. Benim 3kez aradığım insan beni hiç aramıyorsa artık ben de aramam ki zaten...
Neyse...
Yalansız, dertsiz, ikiyüzlülükten uzak bir hayat yaşamayı isterdim. Bir de az insan olsun.Ama bunu henüz yaşamış değilim. Yaşayabilen de iki tip insan var...
1)hiç doğmamış olan;
2)erken ölmüş olan.
Bir söz vardı ya zaten; "Erken ölmektense hiç doğmamak yeğdir"
Pesimist bir kişilik değilimdir asla, ama benim iyimserliğimin ve rahatlığımın da sınırını zorluyor bazen insanlar. Böyle zamanlarda da "Ya Allah, ya sabır" diyorum , daha ne diyeyim ki?...
Bir tanesi daha var, bir dine, bir Allaha ya da tanrıya değil de simgelere tapınan. O da aptal. Çok aptal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder