SAPOZHKELEKH | küçük prens buradaydı...

şimdi uzun uzun anlatmak istemiyorum, muhtemelen hakkını veremem çünkü. o da çok övülesi diye değil, benim bu konuda çok bilgili olmamamdan mütevellit. neyse.
seni görmem imkansız diye bir grup var. iki hoş hatun oturmuşlar masaya, "ulan bak sana çok garip bişey göstercim" dercesine birbirine gülümseye gülümseye müzik yapıyorlar. alenen müzik yapıyorlar ve pek keyifli. bu grubu ayrıca ele alırım belki bir ara. bu konuyu geçiyorum. iki hatun dedim ya, bunlardan biri gaye su akyol adında. ben bilmiyordum, belki siz biliyorsunuzdur, muzaffer akyol'un kızı kendisi. seni görmem imkansız şarkılarından kelli zaten seviyorum. sokakta gece yarıları adını çığırmışlığım da var zaten :) çok sevgili bir arkadaşımın teklifiyle sergisine de gideyim dedim, elit olayım, sanat okumaları yapayım (!) neyse gittim, biraz geç gittik. güzel bir ambiyans, havada uçuşan kadehler, cici giyimli hanımlar beyler geziyor da geziyor resimler arasında. biz de kendi çapımızda bakındık minik minik. muzaffer akyol'un 2 büyük tablosu(nar ve cumhuriyet ağacı) ve kapı üzerine yapılanlar en dikkatimi çekenlerdi ve çok da güzeldi sahiden. sanat kısmını geçiyorum, çünkü bu konuda sağlıklı bir yorum yapacak cesareti bulmuyorum şu an için kendimde. ama büyük bir salonum olsa o ağacı kesin alır başka da bir eşya koymazdım o salona.
gelelim kızımıza, genel olarak fotoğraflarında gördüğüm tablolardı aslında. ama bir tablo ki, yanındaki açıklamayla beni benden aldı. cızzt etti içim.
tablo ekranda gördüğünüz tablo, yazı da şöyle:

"sana arkadaş lazım,
bana deniz gerek.
pullarım kanıyor."

bilemiyorum ama muhtemelen kendisi yazmıştır. içim kıvrıldı gazetenin kıvrılan köşesi gibi. bana ya unutamadığım ya da unutmak istemediğim -pek emin değilim- bir şeyi hatırlattı. yaşattı da diyebilirim. o an hızlı geçti ama eve geldiğimde ve ertesi gün bu tabloya baktığımda o gazete hala kıvrıktı. yazı olmasa da bu kadar etkilenir miydim bilemiyorum.
bilmiyorum ya, anlatamıyorum.
sadece, balık olmaktan bıktım lan ben.