SAPOZHKELEKH | küçük prens buradaydı...

Sürekli depresif olan insanlara gıcık oluyorum. Evet!
Bu insanlar şen kahkaha atarlar ama gülmesi bitince kaşlarını indirirler. Düşüncelere dalarlar. Nefret ederim bu hal ve tavırdan. "Neyin var" diye sorarsın cevap vermezler. Çünkü cevabını onlar da bilmezler. Sürekli bir regl psikolojisindedir bunlar. Kronik regl, evet! Dövsen dövülmez, sevsen sevilmezdirler. Böyle iterler her şeyi, ama "herkes beni sevsin" isterler. Omuzları düşüktür bunların. Dertsiz ömrüne dert eklemeten zihinleri karışmıştır. "Yalan söyleme" diyerek yalan söylerler. Sır saklarlar ama herkes bilsin isterler. Kaba tabiriyle ne emmeye ne gömmeye gelirler. Memnuniyetsizdir bunlar. Kendilerine bir çerçeve çizmişlerdir, onun dışına çıkmak istemezler. O çerçevenin köşeleri de, yani topu topu 4 kişi arkadaşı eşi dostu bıkbıkıdır. Onlara taparlar, ama asla onlara da kendilerini vermezler, kendilerini vermelerini de beklemezler. Sorsan sorulmaz, kızsan kızılmaz bunlara. Gerçekleri söylersin anlamaz, "hıhı" der geçer.

Manik insanları da çok sevmem. Pek bir şey konuşulmaz onlarla. Ciddi bişey konuşmaya kalkarsın, o kadar dalga geçerki ağzını burnunu kırasın gelir, yapmazsın; yapmamalısın.

Ama o manik depresifler yok mudur? Bebeğimdir onlar benim. Göğsüme bastırırım, biyle minik minik severim onları, hatta bırbır bile yaparım zaman zaman. Normal insan, bu manik depresif olanlardır. Tabi bu söylediklerimin bilimsel bir kesinliği yok. Sadece benim kesinliğim bunlar.
İnsan, insanları kafasına taktıkça daha da mutsuz oluyor. Ben öyle oluyorum ne yapayım. Güvenmekten korkmakla, inanmaktan korkmakla geçmez çünkü hayat. Çünkü "hayat güvenmemek için çok kısa". Gerçekten böyle, ne yaşarsak yaşayalım bir şeylerden güvenerek, koşarak, düşerek, yaralanarak, kahkahalar atarak, acıyarak ve acınarak kurtulabiliriz.

...ve ben kimseyi suçlamıyorum. Kızdığım oluyor ama suçlamıyorum. Çünkü herkes kendini gerçekleştirme çabasında. Kendi olma çabasında. Ben de, sen de, o da...
O yüzden gerçek kısmında daha çok gülümseme olsun herkesin. Acılarına da gülebilsin. Ben mesela bir acıma çok güldüm. "O parayı araba kiralamaya verene kadar gider şarap ve djarum alır eğlenirim, bir de gider O'na hediye ederim" dedim. Deli gibi güldüm.
Ayh, sıkıldım. Gülün abi ne diyeyim, gülün, mutlu olun, karışmayın kimsenin hayatına, sevinin sevinenler için. Güzel bi hayat dileyin, her gece yatarken sevdiklerinize şükredin, "iyi ki varlar" deyin. Demeyen depresif olsu emi.