dizlerimi göğsüme çektim, ellerimle de sıkı sıkı tuttum. köşede oturuyorum sırtım ve sağ tarafım duvara yaslı. kalbim acıyor, biri ya da bir şey için değil; sanki taşlaşıyor kalbim. hatta grileştiğini hissediyorum...
son çare bir aşk kokulu şarkı söylüyorum yeniden sevebileyim diye, "kalabalık bir sokak belki hayat. sen, her köşebaşı."

ama sen, sen değilsin işte...
kusan:

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)