bir insan, yüzünü bile görmediği bi insanla dertlerini paylaşabilir mi?
hem de aslında dertlerini anlatmadan. Hiçbir şey anlatmadan anlanabilmek ne güzelmiş, öğrenebilir mi? "bak burda senden ve aşkından bir şeyler buldum" diyen bir mesajda içine huzur dolabilir mi?
daha yazardım da, "kelimeler kifayetsiz sembollerdir" diyor beynimde bir ses.
duruşum bu yüzden...
tekrar ediyorum iyi ki varsın...
sonradan edit.iki insan, aynı anda, aynı şarkı... :)
fonda:bob dylan - love sick
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder