Bugün sana çok üzüldüm, gerçekten. Acımadım, yanlış anlama lütfen. Hakkında bazı şüphelerim vardı ve "evet, doğruymuş" dedim. İspat edemem, senden duymadım çünkü. Ancak nedense inandım fazlsıyla. Ama diyorum ya üzüldüm senin için,acımadım. Kendime de üzüldüm. Geçmişi düşünüp üzüldüm. Boş kaldı yerin. Ama demiştim; "anılarıma sadığım" demiştim!! Sana ya da insanlara değil...
Farkında mısın bilmem, okuyor musun bunları? Okusan da üzerine alınıyor musun gerçekten bilemem. Sana da soramam tabii ki. Ama belki sorabileceğim bir gün gelir.
Tüm yanılgılarını ve hatalarını, hata olduğunu düşündüğüm davranışlarını affettim bugün. Eğer yazdığın ve düşündüğün kadar üzgünsen ben buralarda bir yerdeyim. Tüm kızgınlıklarımı sildim bugün.
Bana söylediklerin de yalan mıydı bunu düşünüyorum ara sıra, o kadar. Yani ...
Yanisi yok ki...
Soruyorum şimdi, "kimsin sen, hangisisin ??"
Dileğini tutmuş sayar sonsuzdan geri,
Yanarken yanakları, üşürmüş elleri...
Ah dönebilsen, bakabilsen geri...
Unutmuştun,hatırlarsın belki ismini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder