Sevgili kızım, sevgili dert ortağım...
Canımın parçası, güzel kardeşim...
hangi sıfatı yazsam eksik sanki, değil mi? Mutlu oluşlarını, telaşla bana bir şeyler anlatmanı, sormanı, paylaşmanı...
Gülmeni, ağlamanı, kıkırdamanı, utanmanı, güzelliğinle çirkinliğinle her şeyinle hayatımda olman bana o kadar güç veriyor ve o kadar huzur veriyor ki anlatamam. Savaşmadan sevmelerine, şu dünyanın onca pisliği içinde kendin ve saf kalabilmene, kurban eti kesen o ellerle yaptığın viski servislerine...
Buraya yazamam yaşadıklarımızı, paylaştıklarımızı; sığdıramam ki...
Sadece seni çok sevdiğimi söylesem yeterli mi ya da hep yanımda olmanı istediğimi, yanında olacağımı söylemem?
Önümüzde hayallerimiz, kalbimizde saflıklarımızla, iyi niyetlerimiz ve olgunluklarımızla -ama bazen çocukluklarımızla da- sen hep benim kızım, sen hep benim kardeşim olacaksın.
Şimdi biz bir avuç dolusu güzellikle ve közde dönerlerimizle...
Şimdi ve sonra ve hep olsun be kızım, hep olsun kardeşim...
İyi ki doğdun, iyi ki varsın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder