bitmiyorlar...



boğazımdan uçuruma uğultular ve ruhlarla
oradan da göğsüme titreten bir rüzgarla
düşüp duruyor kelimeler, her biri kayboluyor
gidiyor gidebildiğince, sessizce sulanıp eriyor...


bilmiyorlar bir ayrılık var; gittikçe kayboluyor
duvarımda alevden delikler boğuluyor, yenilip duruyor
bilmiyorlar bir ayrılık var; gittikçe hapsediyor
karşımda bekleyen gölgeler; biliyorum dinlemezler...


eriyorum bitiyor...


hem de sonsuza kadar..
beni içine sor!
kaçar gibi sanki, kesintisiz kaldım...


hep aynı...


kahinar...

Hiç yorum yok: