ay lav yıldız teknik üniversitesi!

bu aralar her şey garip ve hızlı bir şekilde ilerliyor. beklenmedik, şaşırtıcı ve güzel de aslında... günlerim uzadı, en güzeli bu. odam süper evet, hıhım :) yaheyya...


canımı sıkan tek bir şey var... canımı sıkan da değil aslında. nasıl anlatsam bilemiyorum. hayatınızda hiç, birini son kez görecekmişsiniz gibi hissettiğiniz oldu mu? ama bu sonluk ölüm gibi bir şey değil, bu sonluk vazgeçmek gibi, vezgeçilmek gibi... tuhaf bir duygu yüklendi bir süredir omzuma. bak yazamıyorum, anlatamıyorum da. "son" kelimesinin ironik olarak bir başlangıç olmasının altında yatan bir durum gibi. zirvede bırakmak gibi de olabilir. ofisten ayrılırken iki arkadaşımın "bu gece soooooğğğnn" demesi gibi de olabilir. hani son olmayan bir sonluk bu. 
yok anlatamadım. yıllar sonra bu yazıyı okuyup haklı mı çıkmış olacağım acaba...


her neyse, ne diyorduk. dün akşam yarım ekmekle menemen yiyerek kendimi aştım. ama azimliyim ağalar. hep sağlık, saf sağlık. o yüzden öğlen arasında sigara bulsam iyi olacak...


bu da şüpheli bir şey işte...