SAPOZHKELEKH | küçük prens buradaydı...

birgün camına taş atıp uykunu bölsem, sen ne olduğunu anlamadan kapını çalsam, ayılamadan açtığında kapını beni gördüğüne sevinsen.
...sen.

şaşırıp boynuma sarılsan geçen akşam gördüğüm rüya gibi, elimden tutup mutfağa çeksen, çayın altını yakıp çantamı alsan elimden, "sen dinlen geliyorum" diyerek beni oturtsan odandaki koltuğa ve duşa girsen.
...sen.

duştan çıkıp bana bir gülücük atarak kahvaltı hazırlamaya başlasan, ben de yardım etmeye kalksam sana ve sen kızsan bana "otur sen, yorgunsun" desen. "peki" desem sevdiğin gibi gülümseyip. çok istediğin şeyi alsam sana ve sevinsen.
...sen.

tüm bunlar olurken, yavaş yavaş ölsem, sonra geri gelsem, sonra yine ölsem, hiç umrumda olmasa ve gözlerinde kaybolsam bana her baktığında. çıkıp bağırasım gelse, ama sesim çıkmasa ve içimden sen çıksan, gözlerimden yansısan, tutamasam kendimi, çocuk gibi ağlasam.
...ben.

olur mu ki?