iki küçük balıktık biz seninle. ben tabi ki sevimli sense güzeller güzeli ama pulları el kesen... beni ardından sürüklediğini sanırken ben, önümde yollar açıyorsun sanıyordum. ben masum, sarhoş balık; gittiğim yolu senin yolun sandım. Bizim yolumuz sandım. sen ne zaman o yoldan çıktın, ben o zaman anladım ki bir yol zaten varmış, ben yolun, akıntının doğasında savrulurken, bizim yolumuz sandım, sanmışım o yolu. "ne kadar da salakmışım" diyeceğimi sanıyorsan, aldanırsın. "ne kadar da iyiyim" diyorum. İçim rahat; vicdan denen şey varsa eğer, bende olan rahat. ben akıntıda yüzerken senin sandığım yolu keşfettim tekrar tekrar. sensiz hem de. sana ihtiyacım olmadan hem de. çok tuhaf. sen hiç yokmuşsun, sen hiç olmamışsın meğersem... yıllar sonra senin ardından bana bunları yazdıransa sadece bir akvaryum. hayatım gibi. rengarenk ama arada suyu bulanan. olsun...

bugün de iyiyim, tıpkı geçen hafta bugün olduğum gibi. bir şey eksik, onun da zamanı var...
iyi geceler.

ps: abimi özledim bu sefer gerçekten :)

Hiç yorum yok: