bu sabah uykuyla uyanıklık arasında, telefonumun alarmı çalmadan 5 dakika kadar önce seni düşünüyordum. aklıma bir şey geldi, gülümseyerek uyandım;
belki de senin sorduğun sorulara benim başka cevaplar vermem, ben bir şey anlatırken senin başka anlaman, sen bir şey anlatırken benim başka bir şey anlamamın sebebi birbirimize anlatacak çok şeyimiz olmasındandı.
bana mantıklı geldi.
dün bile sana anlatsam süper olacak şeyler geldi aklıma, "yalnız başıma" gülümsedim.
bir de demin aklıma sana 1 ile 6 arasında bir sayı söyle dediğimde "8" deyişin geldi aklıma. o güne dönmek için neler feda ederdim acaba?
neyse.

Hiç yorum yok: