SAPOZHKELEKH | küçük prens buradaydı...

duruyorum.
duruyorum böyle.
öylecene.
bi cümle takıldı aklıma bir filmden.
kimsenin beğenmediği bir filmden.
kız diyordu ki arkadaşına(!): "bazen öyle güzel, küçük şeyler veriyor ki..."
işte o nokta noktanın devamı yok zihnimde. halbuki 6 yıl önceydi, çok beğenmiştim o filmi.
yine de yok aklımda işte.
şu an olmak istediğim yerden epey uzaktayım.
yanımda olmasını istediğim kişi/kişilerden de uzaktayım.
hep uzaktayım.
yüzüm hep gülüyor, neşeliyimdir ben.
ama bazen de ağlamak ister insan; nedenli nedensiz...

çok da sorumluluk yüklemek istemiyorum...
burnumda vanilya kokusu var.
düşünmelerimi durdurup buna seviniyorum...