Şimdi "mutluyum" diyorum. Rahatlık,önemsemek, önemsememek, suçluluk vs. Dışardan bakıp gülüyorum kendime. Afferin lan diyorum, afferin kendime. O mutluluk, sırlarını ya da kendini birilerine anlatmak değil; sırlarınla yüzleşmekten, hatta "kendinle yüzleşmekten" doğan bir rahatlığın eseri aslında.

Hiç yorum yok: